دوستان عزیز و همراهان همیشگی استودیو مارولز

الن هستم و اینبار در خدمت شما هستم با یک نقد کامل به فیلم آواتار 1 ساخته جیمز کامرون ، به بهانه ی اکران نسخه ی سه بعدی و آی مکس فیلم در تاریخ 23 سبتامبر  و همین چند روز دیگه.

بد نیست بدونیم چرا یه کارگردان تصمیم میگیره قبل از انتشار قسمت دوم فیلمش، نسخه ی سه بعدی و آی مکس فیلم اول رو یکبار دیگه در سینماهای آی مکس در سراسر جان به نمایش بزاره.

در این نقد به تمامی گوشه کنار ساخت این فیلم نگاه شده، جایی که لازم بوده صحبت کردم و خیلی جاها حتی صحبت هامو حذف کردم تا ارزش فیلم و کارگردانی به این عظمت از بین نره.

سینمای مدرن امروز، با وجود دخالت صنعت دیجیتال، روز به روز پیشرفت میکنه و هدفش اینه که در نهایت به جایگاهی برسه که تئاتر رسیده ، و اون ارتباط تنگاتنگ با تماشاگرانشه.

من زیاد صحبت نمیکنم، و دوست دارم قبل از اینکه ادامه بدم به مطلب و در این زمینه بیشتر صحبت کنم، شما این نقد رو دیده باشید.

برای توجیه تمام مطالبی که اشاره کردم، تا فردا نقدی در مورد ساختار های تئاتر و نمایش در یونان باستان اضافه میکنم که با خوندن اون همه چی برای همه جا میفته و متوجه میشیم سینما نه تنها جدای از تئاتر نیست ، بلکه در راستای اون حرکت میکنه و تمام تلاشش اینه که به اصالت تئاتر یعنی همون ارتباط تنگاتنگ و همنفسی برسه.

خوشحال میشم نظراتتون رو در مورد این نقد در کامنت ها بخونم

این مبحث ادامه داره و امید است که دریچه ای باشه و نگاهی به سینمای مدرن که بتونه روی سینما و فیلمسازی مملکت خودمونم تاثیر گذار باشه.